Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید

Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید



دنیایی به دور از تعصب، حسادت، تنفر و ناامیدی، این دنیایی است پر از عشق و عشق به انسان. دنیای امید به فردایی بهتر. دنیای تلاش برای بهتر زندگی کردن، برای بیشتر یاد گرفتن. دنیایی آزاد و برابر همچون آمال و آرزوهایم







torsdag 29 september 2011

گفتگو با یک مادر

گفتگو با یک مادر



فرزاد ادیبی (منوچهر ماسوری)
نشریه کودکان مقدمند شماره ۳۰ سال ۲۰۰۵
قصد داشتم که درباره مرز گذاشتن برای کودک، بحثی در این هتفه تحت عنوان مرزها کجاست؟داشته باشم. فرصتی پیش آمد که توانستم با مادر یک کودک یکساله، گفتگویی در همین رابطه و همچنین نیازهای  یک کودک یکساله، داشته باشم، بنظرم گفتگوی بسیار جالب و پرمحتوایی شد. بنا براین بحث مرزها کجاست؟را در شماره آینده خواهیم داشت.


فرزاد ادیبی: شما یک کودک یکساله دارید، در این گفتگو مایل بودم که در رابطه با نیازهای کودک یکساله اتان صحبت کنیم. نیاز اولیه و ضروری کودکتان را چه می دانید؟
مهسا: عشق ومحبت از طرف پدر و مادر.
فرزاد: این عشق و محبت را چگونه به کودکتان نشان می دهید، مثلا اگر کودکتان اسباب بازی گرانقیمتی که مناسب سن او نیست  بخواهد آیا خریدن این وسیله عشق شما را به به وی نشان می دهد؟
مهسا: معلومه که نه، نمی خرم براش، یک اسباب بازی باید خرید که برای تکامل  و رشد فکری کودک مناسب باشد. به نظر من عشق و علاقه این نیست که هر چه، کودک می خواهد برایش خرید.
فرزاد: پس چیه ؟
مهسا: به بچه شخصیت دادن،  که خودش تصمیم بگیره.
فرزاد: چرا فکر می کنی که کودکت اگر خودش تصمیم بگیره شخصیت خواهد گرف و چه نوع تصمیمهای منظور شما است؟
مهسا: تصمیمهای فردی مانند غذا خوردن، بازی کردن، ولی این تصمیم گیریها وی باید دریک چهارچوب باشد، مثلا صبح زود به جای صحبانه نمی تواند بستنی بخورد، در چهارچوبی که بتونه خودش را آزمایش کنه و نتیجه گیری کنه و یاد بگیره مثلا اگر به یک وسیله گرم و داغ می خواهد دست بزند، بهتر است بجای اینکه من اورا منع کنم، وی خودش گرما و داغی این وسیله را تجربه کند.
فرزاد: بحثی که در مجامع متخصصین اموزشی کودک خیلی مطرح هست در رابطه مرزگذاشتن برای کودک است، شما در چه شرایطی برای کودکان مرزمی گذارید؟
مهسا: جای که خطر جانی برایش داشته باشد، مثلا وقتی که در حیاط بازی می کند، آزاد است، اما اگر بخواهد به خیابان که ماشین رفت و امد می کنه، برود خوب من مانع می شوم. من آنجا مرز می گذارم.
فرزاد:،اگر کودکت بخواهد در اطاق پذیرایی غذا بخورد و تلویزیون نگاه کند، چی؟  
 مهسا: ابدأ، اصلأ.
فرزاد: چرا؟
مهسا: وقت غذا که می شه، بهتره دور میز بشینیم   و همگی با هم غذا بخوریم، خانوادگی ، به نطر من عادت بدیه که بچه در اطاق پذیرایی و هنگام نگاه کردن به تلویزیون، غذا بخورد.
فرزاد: چرا فکر می کنی غلطه دلیلت چیه؟

مهسا: روابط اجتماعی، اینطوری یاد نمی گیره که با افراد محیطش ارتباط برقرار کنه، ولی در جمع که غذا بخوره، صحبت می کنیم، تعریف می کنیم و او یاد می گیره که با مردم محیطش رابطه بگیره و روابط اجتماعی را یاد بگیره.  
فرزاد: من با شما مخالف و فکر نمی کنم که  کودکان با خوردن غذا در هنگام نگاه کردن به تلویزیون، به خصلت جمعی و اجتماعیش ضربه ای بخورد. در ضمن کودکان با هم متفاوت هستند، من معتقد نیستم که این روش درست است  ویا آن یکی، اما اعتقاد دارم که کودکان باید در فضایی که احساس راحتی می کنند، غذا بخورند  آیا فکر نمی کنی که  کثیف کردن سالن پذیرایی، یکی از دلایلی باشه که با این روش مخالفی؟
مهسا: این مرحله را کودک من داشته و خودش عادتش را عوض کرده، قبلا تلویزینون نگاه می کرد و غذا می خورد. فرزاد: آیا کودک شما به مهد کودک می رود؟
مهسا: بله 
فرزاد: در این رابطه چه فکر می کنی؟ کودک یکساله شما می تواند به دور از شما در محیط دیگر، آرامش داشته باشد و بتواند به دور از شما در محیط دیگری باشد؟
مهسا: آره به نظرم خیلی خوبه، هفته های اول در نظرگرفتم که وضع جسمی و روحی اش تغثیییر منفی نکنه که خیلی خوب پیش رفت و به نظرم در آینده هم خیلی خوب پیش خواهد رفت.
فرزاد: چه نوع وسایل و یا اسباب بازی شما فکر می کنید که مناسبه برای رشد فکری و جسمی کودکتان؟
مهسا: بچه خودش یک سری اشیاء درخانه  پیدا می کند که کنجکاو است، آنان را امتحان کند، مثلا وسایلی که در خانه هست و من با آن سر و کار دارم، آنها را نگاه می کند تحقیق  می کند و کار کرد انان را امتحان می کند.
فرزاد: علم پداگوگی جدید معتقد است که کودک محقق و مکتشف کوچکی است که باید همه وسایل حتی انواع ابزارهای کار در اختیارش باشد ویا مثلا شن، ماسه، گل و سنگ، نظر شما چیست؟
 مهسا: من هم موافقم، تا جاییکه امکان درخانه هست در اختیار وی قرارمی دهیم
فرزاد: امنیت خاطرکودکتان ازچیست؟ 
مهسا: محیطش آرامش دارد، از تشنج به دور است.
فرزاد: فکر می کنید که کودکتان برای رشد طبیعی اش، چه نیازهای دیگری دارد؟
مهسا: غذا و لباس وامکانات اولیه زندگی ولی به نظر من، قسمت روانی قضیه خیلی مهمتر است، یعنی اینکه در محیطی آرام، با عشق و محبت فراوان بزرگ شود. این برای سلامت روحی و جسمی کودک، تعین کننده است.
فرزاد: از طرف نشریه کودکان مقدمند، از شما به خاطر این گفتگو، تشکر می کنم.

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar