Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید

Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید



دنیایی به دور از تعصب، حسادت، تنفر و ناامیدی، این دنیایی است پر از عشق و عشق به انسان. دنیای امید به فردایی بهتر. دنیای تلاش برای بهتر زندگی کردن، برای بیشتر یاد گرفتن. دنیایی آزاد و برابر همچون آمال و آرزوهایم







onsdag 13 juli 2011

پیام به برگزار کننده گان 8 مارس 1385

پیام به برگزار کننده گان 8 مارس 1385!

شعارهای "لغو مجازات اعدام و سنگسار" و "آزادی زندانیان سیاسی" را، را فراموش نکنید!

عزیزان، فعالین و سازماندهند گان مراسمها و تظاهراتها 8 مارس!


ما در شرایطی می رویم مراسمها و متینگهای 8 مارس 1385 را برگزا کنیم که در کنار خطر جنگ، سرکوب جنبشهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه دانشجویان، کارگران، معلمان، پرستاران و زنان همچنان به صورت گسترده از سوی جمهوری اسلامی انجام می شود. صدها فعال دانشجویی، کارگری و زنان هر روزه در بیدادگاهای اسلامی محاکمه و زندانی می شوند. در کنار این سرکوبها دادگاهای رژیم همچنان به صدور احکام احدام برای فعالین سیاسی و همچنین قربانیان جامعه که بر بستر نابرابریها، فقر، گرانی و بیکاری درجامعه به قاتل تبدیل شده اند،مشغول است. بخش وسیعی از این احکام اعدام گریبانگیر زنانی مانند کبرا رحمانپور، شهلا جاهد، ملک قربانی و فاطمه حقیقت پژوه شده است که خود قربانیان جامعه هستند. دلآرا دارابی و ده ها دختر جوان دیگر را هم می توان به این لیست اضافه کرد. احکام سنگسار مشخصآ برای سرکوب و به قید کشیدن زنان جامعه در دستور جمهوری اسلامی است. سنگسار یکی از وحشیانه ترین مجازات تاریخ است که علیه آزدیخواهی و برابری طلبی زنان از سوی ارتجاعی ترین قدرتهای مذهبی مانند اسلام، مورد استفاده قرارگرفته است.

یکی از شعارهای اصلی شما در 8 مارس امسال، مانند سالهای اخیر، "نه به حجاب" است. به نظر من این نه تنها یکی از شعارهای اصلی و محوری جنبش برابری طلبانه و آزادیخواهانه زنان جامعه است بلکه این باید یکی از شعارهای جنبش آزادیخواهانه مردم ایران باشد. این شعاری است که ریشه های سرکوب، تحقیر و تحمیق زنان را نشانه می رود. این شعاری است که ارکان جمهوری اسلامی را به لرزه درمی آورد. این شعاری است که نه تنها اکثریت مطلق زنان  جامعه را با خود دارد بلکه بخش وسیعی از مردم مترقی و امروزی جامعه را بسیج می کند. من معتقدم که این شعار یکی از پاشنه های آشیل جمهوری اسلامی است. نقطه ضعفی است که رژیم از آن رهایی ندارد. رژیم دیگر توان مقاومت در برابر "بی حجابی" را ندارد. هرچه جنبش "بی حجابان" قویتر می شود، رژیم ضعیفتر و ضعیفتر می شود. نگاهی به نحوه لباس پوشیدن دختران و زنان جامعه ایران خود بیانگر این واقعیت است که زنان ایران وقعی به سخت گیریهای رژیم در باره حجاب اسلامی نمی گذارند.

همچنین من فکر می کنم که یکی دیگر از پاشنه های آشیل جمهوری اسلامی، احکام اعدام و سنگسار است. در واقع باید گفت که قوانین قصاص و اعدام و سنگسار در کنار قانون حجاب اسلامی، هویت اصلی جمهوری اسلامی را تشکیل می دهد. برای همین هم است که مبارزه علیه حجاب، سنگسار و اعدام، بسیار مهم است. در دنیا جمهوری اسلامی به  عنوان حکومت اعدام و سنگسارشناخته شده است. تنها به خاطر همین موضوع از نه تنها از سوی افکار عمومی مردم دنیا و مدافعان حقوق انسانی زیر فشار عظیمی است بلکه ازطرف بخش مهمی از دولتهای جهان، زیر فشار است. در یکی از روزنامه ها جمهوری اسلامی، یک حقوقدان به دولت اسلامی پیشنهاد می کند که یک فکری برای حل مشکل اعدامها بکند، چرا که این موضوع باعث شده است که در تمام دنیا علیه ما موضعگیری کنند و داﺌم زیرپا گذاشتن حقوق بشر توسط حکومت اسلامی را گوشزد کنند. (نقل به معنی) خود رهبران حکومت هم به این موضوع پی برده اند که قانون مجازات اعدام و سنگسار، وزنه سنگینی است که پایه های رژیم را دارد به قعر اقیانوس می کشد. اما دقیقآ، همانطور که نمی توانند "حجاب اسلامی" را نفی کنند و زیرش بزنند و تسلیم "بی حجابان" شوند، نمی توانند هم قانون قصاص اسلامی اشان را نفی کنند. به همین دلیل ساده که زندگی و مرگ جمهوری اسلامی به این دو موضوع گره خورده است. اگر رژیمی اصول هویتیش را نفی کند، دیگر نمی تواند به بقایش ادامه دهد.

در کنار این دو جنبش عظیم، جنبش "علیه حجاب" و جنبش "علیه اعدام"، جنبش "آزادی زندانیان سیاسی" را داریم که به همان اندازه قوی است و به همان اندازه، یکی از نقطه ضعفهای اصلی جمهوری اسلامی را نشانه می رود. جمهوری اسلامی در طول حیات خود، کوچکترین گذشتی در مقابل مخالفان سیاسی خود، نداشته است. جمهوری اسلامی حتی به منتقدین صفوف خود که سیاستهایش را به زیر سؤال می برند هم رحمم نمی کند و جواب آنها را با زندان و شکنجه می دهد. جمهوری اسلامی در طول عمر 27 ساله اش ده ها هزار زندانی سیاسی را به جوخه اعدام سپرده است. هزاران فعال سیاسی، نویسنده، هنرمند، فعال دانشجوی و کارگری را، سربه نیست کرده است. شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" مزین کننده هر تجمع، تظاهرات و متینگ علیه جمهوری اسلامی در ایران و خارج ایران، است. در دنیا صدها سازمان و گروه مدافع حقوق بشر، سازمان ملل و ده ها پارلمان و دولت، جمهوری اسلامی را به خاطر سرکوب مخالفان سیاسی خود، مورد انتقاد و سرزنش قرار داده اند.


پس در کنار شعار "نه به حجاب" شعارهای "نه به اعدام و سنگسار" و "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" را حتمأ باید با خود داشت و آنها را فریاد کرد. عاجل ترین خواستمان در رابطه با زندانیان سیاسی، آزادی بی قید و شرط و فوری احمد باطبی است. مردم ایران و بویژه جنبش آزادیخواهانه وبرابرطلبانه زنان، باید در کنار خانواده احمد باطبی باشند و بهمراه ایشان، آزادی وی را خواستار شوند. افکار عمومی بین المللی و نهادهای مدافع حقوق انسانی در جهان، در کنار ما هستند و خواهند بود و از این شعارها و خواسته های ما دفاع خواهند کرد.

با احترام
منوچهر ماسوری
کمیته بین المللی علیه اعدام
‏2007‏/03‏/01

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar