Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید

Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید



دنیایی به دور از تعصب، حسادت، تنفر و ناامیدی، این دنیایی است پر از عشق و عشق به انسان. دنیای امید به فردایی بهتر. دنیای تلاش برای بهتر زندگی کردن، برای بیشتر یاد گرفتن. دنیایی آزاد و برابر همچون آمال و آرزوهایم







onsdag 13 juli 2011

پرسش و پاسخ با فرزاد ادیبی

رفتار با کودکان

پرسش و پاسخ با فرزاد ادیبی

با سلام مادر دو فرزند هستم. پسری هفت ساله دارم که به شدت از دکتر، بیمارستان و هرگونه درمانگاه وحشت دارد. آخیرین بار چند هفته پیش بود که در بازی فوتبال در کوچه امان، دستش شکست و مجبور شدیم او را به بیمارستان ببریم. از زمانی که به بیمارستان رسیدم او جیغ زد، فریاد کشید تا زمانی که از بیمارستان بیرون آمدیم. من نمی دانم که چگونه باید با وی برخورد کنم. به نظر شما  چه باید کرد؟
فرزاد ادیبی: ضمن تشکر از تماس شما با نشریه باید بگویم که این موضوع را من می توانم در دو سطح، یعنی سطح عمومی و در باره همه کودکان و هم در سطح ویژه تری که کودکانی معینی را شامل می شود که امکان دارد کودک شما هم از این دسته باشد، توضیح دهم.
اگر در رفتار کودکان خود کمی دقت کنید، خواهید دید که وقتی کودک  مشغول بازی است و شما بی خیر وی را برای شام خوردن فرا می خوانید، کودک در وحله اول گیج می شود، از یکطرف میل ادامه بازی را دارد و از طرف دیگر، گرسته است و یا میل دارد که حداقل ناخنکی به شام بزند. کودک دراین حالت نمی تواند
تصمیم بگیرد و معمولا، مکث می کند. بخشی از این کودکان، ناراحت می شوند، عصبی می شوند و حاضر نیستند که بازی را قطع کنند و به سر میز شام بروند. فکر نمی کنم هیچ کودکی از قطع بازیش خوشحال شود و به هوا بپرد و  بگوید: آخ جان از شر بازی کردن خلاص شدم. برعکس کودک حاضر است از هرچی بزند ولی بازیش را قطع نکند.
بهترین حالت برای کودکان این است که از قبل به آنها اخطار داده شود که تا نیمساعت دیگر غذا حاضر می شود و یا ما پارک را ترک می کنیم، بهتر است بازیت را تمام کنی. به اینگونه وقت کافی در اختیار وی بگذاریم که بتواند، بازیش را تمام کند و در طول این نیم ساعت به این فکر که قرار است بازیش قطع شود، خو بگیرد. معمولآ کودک مفهوم نیم ساعت را متوجه نخواهد شد که دقیقآ چقدر زمان است ولی کاملآ می فمهد که یک مدت زمان معین در اختیار دارد که می تواند بازیش را انجام دهد و سپس با خیال راحت و بدون نگرانی از اینکه بازیش نیمه تمام مانده است، پارک را ترک کند و یا برای شام خوردن برود. یکی دیگر از روشهای که می تواند به کودک کمک کند که فشار قطع بازی را برای خودش جا بیندازد و حل کند این است که اگر امکان دارد که کودک بازیش را بعد از شام و یا روز بعد ادامه دهد، به او خبر دهیم که وی این شانس را دارد که بازیش را در زمانی دیگر ادامه دهد. البته بشرطی که به قولمان وفا کنیم و کودک ما را  به عنوان، بدقول و یا دروغگو  شناسایی نکند.
این بحث را متاسفانه نمی توانم به خاطر کمبود جا در این شماره تمام کنم، ادامه بحث را به شماره آینده موکول خواهیم کرد. ما منتظر پرسشهای بیشتری از سوی شما هستیم.  ادامه دارد...

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar