Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید

Welcome to my world/ به دنیای من خوش آمدید



دنیایی به دور از تعصب، حسادت، تنفر و ناامیدی، این دنیایی است پر از عشق و عشق به انسان. دنیای امید به فردایی بهتر. دنیای تلاش برای بهتر زندگی کردن، برای بیشتر یاد گرفتن. دنیایی آزاد و برابر همچون آمال و آرزوهایم







onsdag 24 juli 2013

علیه اعدام، برای یک زندگی انسانی

جمهوری اسلامی همچنان با اعدام های گسترده به جنگ اعتراضات مردم، دانشجویان، کارگران ، زنان و جوانان می رود. تنها در این مدت کوتاه بعد از انتخابات ریاست جمهوری، حداقل صد نفر به  طور مخفی و یا علنی اعدام شده اند. در بین این اعدامی ها متعرضین نظام اسلامی هم دیده می شوند.  زمانی که گرانی بیداد می کند. فقر مردم گسترده تر می شود. سن تن فروشی به ۱۲ سال می رسد. اعتیاد جوانان را درو می کند. حکومت اسلامی پاسخش  به مشکلات اجتماعی مردم، زندان،  شکنجه و اعدام است.
جمهوری اعدام  و سرکوب اسلامی راه حلی برای کم کردن اعذاب مردم ندارد. رهبران مافیایی این حکومت در فکر پر کردن جیب  خود و یاران و فامیل خود هستند. همه جناحهای رژیم در چپاول ثروت مردم نقش دارند و دعوایشان بر سر تقسیم این ثروت بین خودشان است.  در طول این سی و سه سال حکومت اسلامی  عکس  اعملل حکومت به اعتراضات اجتماعی و سیاسی مردم، سرکوب، زندان ، شکنجه و اعدام بوده است. رهبران کارگری، دانشجوی و زنان یا در زندان هستند و یا تحت  کنترل و  سانسور هستند و یا اعدام شده اند.
توفقف سرکوب ها و اعدام ها به یک جنبش همگانی و توده ای  نیازمند است. جنبش علیه  اعدام در ایران، در ده سال اخیر رشد بسیار خوبی داشته است. کارهای بسیار بزرگی فعالین و رهبران این جنبش در سالهای اخیر انجام داده اند. ده ها تن به همت همین جنبش از طناب دار، جسته اند. اما این جنبش هنوز هم توده ای و همه گیر نشده است.  در این  دو هفته کارزار علیه اعدام که از طرف فعالین این جنبش اعلام شده است، فرصت بسیار مناسبی است که اعتراضات توده ای و سراسری را علیه اعدام، دامن زنیم. بدون به میدان آمدن مردم، علیه اعدام، حکومت اسلامی را نمی توان، عقب نشاند.
تشکیل انجمن های علیه اعدام در محلات و کارخانه ها، امری ضروری و ممکن است. سالهای پیش من به فعالین جنبش علیه اعدام پیشنهاد تشکیل انجمنهای محلی دفاع از حق زندگی و علیه اعدام، را دادم. این پیشنهاد هنوز هم به قوت خود باقی است. و من فکر می کنم که این امری عملی است. 
فعالین زنان و کودکان می توانند در راه اندازی این انجمن ها پیشرو باشند. هم اکنون، نهاد مادران علیه اعدام، بسیارخوب فعالیت می کند و باید نمونه این نهاد در همه شهرهای ایران سازماندهی شود.
بحث حول اعدام ها را باید، مانند بحث آزادی زندانیان سیاسی، در هر اتوبوس و تاکسی و محله، دامن زد. شنیع و ضد انسانی بودن اعدام را باید در هر جمع برای مردم توضیح داد. مردم را باید ترغیب کرد که طناب های دار به زیر بکشند. مردم این کار قبلآ کردند و باز هم خواهند کرد.
مردم با اتحاد و اعتراض  گسترده می توانند، جمهوری اعدام  را به عقب نشین وادارند. دست در دست هم، این مهم را باید انجام داد. 

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar