تنبیه متعارف نداریم، هر نوع تنبیه کودک، کودک آزاری است

منوچهر ماسوری (فرزاد ادیبی)

manochermasori@yahoo.com

منتشرشده در نشریه کودکان مقدمند شماره 56

خبر تنبیه دانش آموز کلاس دوم راهنمایی، 13 ساله توسط معلم ادبیات به جرم حاضر شدن بر سر کلاس با لباس ورزشی، گوشه ای از کودک آزاری وسیعی که در جمهوری اسلامی اتفاق می افتد نشان می دهد.  معلم پسر 13 ساله، به زور او را جلوی چشم هم کلاسیهایش لخت کرد. این موضوع چنان فشار روانی به این کودک 13 ساله آورد که وی هراسان لباسهایش را به دست گرفت و از کلاس گریخت. مادر این کودک ضمن حضور د رمدرسه و اعتراض به این  تنبیه وحشیانه  ضد انسانی فرزند خود، موضوع را به رسانه ها کشاند و از معلم و مدرسه مذبور نیز رسمآ شکایت کرد.

عملکرد اعتراضی مادر و خانواده این کودک نشان از رشد آگاهی مردم برای دفاع از حقوق کودکان دارد. در جامعه ایران که قانون عملآ  از حقوق کودک دفاع نمی کند، وظیفه خانواده ها و مردم است که حامی کودک باشند. جنبش دفاع از حقوق کودک درایران تآثیر بلافصل خود را بر دیدگاه و نظرات مردم در رابطه با حقوق کودک و ممنوعیت تنبیه کودک گذاشته است. جشن بادبادکها، فستیوال آدم برفی و ده ها انجمن مدافع حقوق کودک در ایران کار بزرگی را تا به حال انجام داده اند. برای رسیدن به جامعه ای که ارزش انسانی برابر برای کودکان قاﺌل باشد، هنوز دنیایی کار باقی است. اما تا همین جا هم باید رهبران جنبش دفاع از حق کودک درایران، احساس غرور کنند که اینگونه دفاع از حقوق کودک د رنزد مردم و خانواده ها به نرمی انسانی و مدرن تبدیل شده است.

بدنبال اعتراض خانواده کودک قربانی و انعکاس آن درمطبوعات کشور، مقامات حکومتی از جمله اعضای کمسیون آموزش و پرورش اسلامی از خود عکس العمل نشان دادند. نشریات داخلی از اعتراض این کمسیون به تنبیه "غیر متعارف" این کودک خبر می دهند. باید به این ملایان گفت که تنبیه متعارف نداریم، هر گونه تنبیه در مورد کودکان اعمال شود، کودک آزاری محض است و باید مورد پیگرد قانونی قرار بگیرد. تنبیه برای تربیت کودک نداریم. تنبیه برای اصلاح و آموزش کودک نداریم. چه تنبیه بدنی، چه روحی، چه تهدید و ارعاب کودک، کودک آزاری محسوب می شود و باید ممنوع شود. قانون جامعه باید از حقوق کودکان خویش دفاع کند. هیچ احدی حق ندارد تحت هر عنوانی کودکان را مورد آزاد و اذیت قرار دهد. هر جامعه ای که به حقوق کودکانش احترام بگذارد، کودکانش در رفاه و آسایش باشند، امکانات آموزشی، تفریحی، ورزشی برای کودکانش د رسطح وسیعی آماده کند، جامعه ای مدرن و انسانی است. کودکان ما حق دارند که دراین چنین جامعه ای زندگی کنند. این وظیفه ما بزرگترها است که جمهوری اسلامی را به گورستان هزار و چند ساله اش روانه کنیم و جامعهٔ شایسته کودکانمان را برپا کنیم.